Η Βίκυ Παπαδογιαννάκη ως ανταποκρίτρια του τηλεοπτικού σταθμού KΡHTH TV στον Νομό Χανίων μετά από αποστολές, ατελείωτα ρεπορτάζ, ζωντανές εκπομπές, ανταποκρίσεις , εκλογικές μεταδόσεις και έκτακτα γεγονότα…
…ξεφυλλίζει μαζί μας τις στιγμές, διαχωρίζει το δίκαιο από το άδικο και δίχως αμφιβολία τηρεί την ψυχραιμία και την φιλοσοφία που αντιπροσωπεύει πλέον τους περισσότερους Κρητικούς : να μην ωραιοποιεί την πραγματικότητα ούτε να τραγικοποιεί τα γεγονότα.
Κι αυτή η ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί ανάβει με ένα ”τσαφαπό το ξεκίνημα κάθε ημέρας αυτό τον ηλεκτρισμένο σπινθήρα στα έκπληκτα μάτια της!
υπογράφει ο Παντελής Σπυριδάκης
Φωτογραφίες: Zaks Photography
-Ο κόσμος καθημερινά αναρωτιέται ”μα καλά δεν υπάρχει μια καλή είδηση να μας πείτε”; Εσύ τι λες, υπάρχει;
-Πάντα υπάρχει. Απόδειξη πως στους μεγαλύτερους και πιο καταστροφικούς σεισμούς, πάντα υπάρχουν άνθρωποι που ανασύρονται ζωντανοί μετά από ημέρες κάτω από συντρίμμια. Αυτό δεν είναι καλή είδηση; Είναι ηλιαχτίδα μέσα στη σκοτεινιά.
-Ποιο είναι το πρόσωπο της Κρήτης που θα ήθελες οπωσδήποτε να πάρεις συνέντευξη;
-Δεν είναι ένα και δεν είναι προσωπικότητα της πολιτικής, των γραμμάτων, των τεχνών ή των επιχειρήσεων. Είναι οι γιαγιάδες και οι παππούδες αλλά και οι νέοι που έχουν επιλέξει να ζουν στα απομακρυσμένα χωριά μας και που παλεύουν μέχρι τέλους χωρίς να βαρυγκωμούν.
-Ποιο ήταν το μήνυμα που έλαβες από την έκτακτη συνθήκη της πανδημίας του κορωνοιού;
– Το κύριο μήνυμα από όλη αυτή την κατάσταση της πανδημίας και της καραντίνας είναι πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο και πως αυτό που πολλοί ονομάζαμε «κανονικότητα» αφενός ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη, αφ’ ετέρου διαφέρει από τα «θέλω» μας και από αυτά που στ’ αλήθεια έχουν αξία ανεκτίμητη, όπως ο χρόνος με τα παιδιά μας και όσους αγαπάμε.
-Πόσο ριζικά επηρέασε τη δουλειά σου και τα σχέδια που είχες κάνει;
-Επηρέασε τη δουλειά μου αλλά δεν θα έλεγα ριζικά. Σχέδια δεν είχα κάνει κι έτσι δεν μου τα ανέτρεψε. Ούτως ή άλλως βέβαια, μπήκαμε θέλοντας και μη σε μια πραγματικότητα που ποτέ κανείς δεν είχε σκεφτεί.
-Παραμένοντας στην δημοσιογραφία, τι ήταν αυτό που -όλα τόσα χρόνια- δεν σε άφησε να γυρίσεις την πλάτη στη δουλειά;
-Το γεγονός ότι η ίδια η δουλειά δεν μου γύρισε ποτέ την πλάτη. Όταν αφήσεις κάτι ,σε αφήνει. Δεν άφησα ποτέ τη δουλειά μου, την αγαπώ κι έτσι αυτή η κολόνια κρατάει πάνω από είκοσι χρόνια.
-Ανάμεσα στην τηλεόραση , το ραδιόφωνο και την εφημερίδα σε ποιο έχεις την μεγαλύτερη αδυναμία;
-Στο ραδιόφωνο , ίσως επειδή απέχω για πάνω από μια δεκαετία. Θα πω όμως το κοινότυπο, πως κάθε ένα έχει τη γοητεία του. Το ραδιόφωνο την αμεσότητα, η τηλεόραση την τρέλα της, η εφημερίδα την άνεση του χρόνου .
-Έχεις περάσει από τα βασικότερα μέσα ενημέρωσης. Υπάρχει συναδελφικότητα στους δημοσιογράφους της Κρήτης;
-Η εμπειρία μου έχει δείξει πως ναι. Οι εξαιρέσεις θεωρώ πως είναι ελάχιστες και ασήμαντες και δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα.
-Το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει στόχαστρο έντονης κοινωνικής κριτικής και οι δημοσιογράφοι (όπως κι άλλα επαγγέλματα στο παρελθόν). Όταν χρειαστεί να το αντιμετωπίσεις, πως αντιδράς;
-Υπάρχει πάντα αντίλογος κι έτσι τις ελάχιστες φορές που το έχω αντιμετωπίσει – όχι σε προσωπικό επίπεδο αλλά σε επίπεδο κλάδου – απλά θα πω τη γνώμη μου. Είναι σεβαστή η κριτική και κυρίως όταν είναι δικαιολογημένη, που συνήθως είναι.
-Θυμάσαι ακόμα – έστω και αμυδρά – με ποιες συνθήκες άρχισες να ψάχνεις για πρώτη φορά την δική σου δημοσιογραφική τύχη;
-Μάλλον τυχαία, αναζητώντας τομέα σπουδών μετά την αποφοίτηση μου από το λύκειο. Πέρασε ωστόσο από πολλά στάδια και εξελίχθηκε, όπως γίνεται με τις μεγάλες αγάπες.
-Η πλευρά των ειδήσεων , την οποία υπηρετείς, δεν σε έφερε ποτέ σε θέση αγανάκτησης; Σε ανθρώπινο επίπεδο;
-Έχουν υπάρξει στιγμές αγανάκτησης όμως κι αυτές στο πρόγραμμα είναι. Δε ζούμε σε κόσμο αγγελικά πλασμένο και υπάρχει πάντα το ανθρώπινο κομμάτι που κάποτε υπερβαίνει το επαγγελματικό
-Όταν δεν ενημερώνεις, εσύ πως ενημερώνεσαι; Με ποια κριτήρια;
-Ενημερώνομαι κυρίως από τα ηλεκτρονικά μέσα, όπως οι περισσότεροι στις μέρες μας. Με κριτήριο το μικρότερο βαθμό υπερβολής. Αυτό αναζητώ. Το λιγότερο κίτρινο.
-Με τα social media ποια είναι η σχέση σου;
-Δε θα πω ότι είμαστε εχθροί αλλά σίγουρα δεν είμαστε οι καλύτεροι φίλοι. Διατηρώ μια σελίδα στο facebook, οι αναρτήσεις μου είναι σπάνιες, twitter, instagram δεν έχω και δεν αγαπώ ιδιαίτερα αυτού του είδους την προβολή και έκθεση.
-Διανύει α. Καλή β. Μεταβατική ή γ. Άγονη περίοδο η δημοσιογραφία στο νησί;
-Διανύει μεταβατική περίοδο κατά τη γνώμη μου, μέχρι να κατασταλάξει και πάλι σε αξίες σταθερές. Αναμφισβήτητα βρισκόμαστε στη μετάβαση από τον παραδοσιακό τύπο στον ηλεκτρονικό που σίγουρα κατέχει σημαντικό μερίδιο στις συνειδήσεις του κόσμου.
-Αν ξαναδιάλεγες τώρα, σε ποια δουλειά θα έλεγες όχι και γιατί;
-Θα έλεγα όχι σε επαγγέλματα που θα με υποχρέωναν να μη συναναστρέφομαι με άλλους ανθρώπους, σε επαγγέλματα που θα εξελίσσονταν σε ρουτίνα και σε αυτά που θα μου στερούσαν τη χαρά της έκφρασης. Το σίγουρο είναι πως αν ξαναδιάλεγα, θα διάλεγα το ίδιο.
– Ποια είναι η ευχή σου για το αύριο;
-Να μη χαθεί τίποτα από όσα έχουμε σήμερα.
