Καλή ανοσία ή να βρούμε την ουσία;
«Καλή ανοσία» είναι η καινούργια ευχή που ακούγεται τελευταία. Κλείσαμε την μουσική, βάλαμε τις μάσκες και προσθέσαμε στο λεξιλόγιο μας νέες ορολογίες και ευχές.
Δεν θέλω να γράψω άλλο ένα άρθρο για την «κορωνοκατάσταση», άλλωστε έχουμε γιορτή! Είκοσι χρόνια κλείνει το πιο αγαπημένο και αυθεντικό έντυπο περιοδικό της πόλης μας! Όταν η Άντζελα μου ανέθεσε να γράψω, η σκέψη πήγε σε αυτή την ευχή περί…ανοσίας. Τρόμαξα να σας πω την αλήθεια, γιατί η πρόθεση μου και το μυαλό μου δεν συχγρονίστηκαν. Δεν θέλω να πω τίποτα επιπλέον για την πολυγραφότατη κατάσταση της πανδημίας. Κούρασε και κουραστήκαμε. Ακόμα και οι πιο ανθεκτικοί αγανάκτησαν.
Έκανα δύο βήματα πίσω, να δω όλη την εικόνα.
Σε όλες τις καταστάσεις της ζωής υπάρχουν θετικά αποτελέσματα, ακόμα και όταν δεν τα βλέπουμε άμεσα.
Δεν μπορεί, σκέφτηκα, και σε αυτή την περίπτωση θα υπάρχει η θετική πλευρά, έστω και αν είναι κάπου καλά κρυμμένη.
Δεν έχει νόημα να μιλάμε για ελπίδα και φως στο τούνελ και επιστροφή στην κανονικότητα, έχοντας χάσει την ανθρώπινη υπόστασή μας. Να περάσουμε στην δράση. Να μην χάσουμε την βάση μας, να μην αποκτήσουμε ανοσία παντού μέσα μας. Πώς μπορούμε να κάνουμε το παρόν μας καλύτερο; Πώς μπορούμε να κάνουμε μικρά βήματα χαράς, μέσα σε ένα περιβάλλον κατήφειας;
- Ας αποκτήσουμε ανοσία στον εγωισμό και την επίκριση. Μην ξεκινάμε εσωτερικές ερωτήσεις με το «γιατί» και το «ποιος φταίει;». Κάπως έτσι εκπαιδευόμαστε να είμαστε επικριτές, εγωιστές και να εστιάζουμε στο δέντρο και όχι στο δάσος. δεν έχει κανένα νόημα να αποδώσουμε ευθύνες και να μην έχουμε μάθει να αναλαμβάνουμε τις δικές μας.
- Ας αποκτήσουμε ανοσία στον αρνητισμό και στην φιλαυτία. Ας προσπαθήσουμε να μην αποκτήσουμε ανοσία στην αποδοχή της αρνητικής είδησης. Με την αρνητική είδηση μας βομβαρδίζουν κάθε μέρα. Έχουμε φτάσει σε επίπεδα επικίνδυνης ανοσίας, που οδηγεί στην αναισθησία και στον φόβο ως τρόπο ζωής. Ας μάθουμε να αναγνωρίζουμε το αρνητικό συναίσθημα και να το αποδυναμώνουμε, κοιτώντας το παράδειγμα που μας δίνει η ίδια η φύση. Αυτή η υπέροχη συνήθεια, του περιπάτου, που μπήκε στην ζωή μας, ας γίνει το έναυσμα για εποικοδομητική παρατήρηση. Να μάθουμε να παρατηρούμε, όχι τι έκανε ο απέναντι, αλλά πως αντιδρούμε εμείς οι ίδιοι στα ερεθίσματα.
- Να αποκτήσουμε ανοσία στην τάση αποθήκευσης του φόβου, που κατακλύζει σιγά σιγά τις ψυχές όλων μας, και ειδικά των νέων ανθρώπων. Όσοι διαβάζετε τώρα και είστε άνω των 40, πιθανόν να σκεφτείτε ότι αυτό που μόλις είπα είναι τετριμμένο. Απόδειξη ότι το συναίσθημα του φόβου έχει κάνει φωλιά, έχουμε αποκτήσει μη αποδοχή και δεν υπολογίζουμε τις επιπτώσεις που έχει στην ψυχοσύνθεση ούτε την δική μας, ούτε των παιδιών μας. Με ύπουλο τρόπο φωλιάζει μέσα μας. Ας δείξουμε στα παιδιά μας, με το έμπρακτο παράδειγμα μας, ότι σε όλες τις οπτικές γωνίες της ζωής, η ομορφιά κρύβεται παντού. Η γκρίνια και η αγανάκτηση δεν βοηθούν στην ισορροπία. Είναι κόρες του φόβου και της ζήλιας και έχουν το χάρισμα να εξαντλούν την ανθρώπινη φύση. Η συνεχόμενη αίσθηση απειλής αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και φυσικά βλάπτει τις σχέσεις.
- Μην αποκτήσουμε ανοσία στα αρνητικά συναισθήματα. Ναι καλά διαβάσατε. Τα αρνητικά συναισθήματα χρειάζονται διαχείριση, όχι αποφυγή. Ο θυμός, ο φόβος, η απογοήτευση και τόσα ακόμα συναισθήματα, είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Αν αποκτήσουμε ανοσία με την μορφή άρνησης, τότε είναι σαν να κλείνουμε ερμητικά το καπάκι της χύτρας ταχύτητας, χωρίς βαλβίδα ασφαλείας. Η διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων, περιλαμβάνει την κατανόηση των αιτιών τους και την αναγνώριση όλων των προειδοποιητικών σημαδιών. Τα συναισθήματά πάντα μας λένε κάτι. Για αυτό είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να τα ακούμε. Για παράδειγμα, ο θυμός, μας λέει πως ήρθε η ώρα για αλλαγή. Με την σωστή διαχείρισή του, μπορεί να γίνει τροφή για σκέψη, με θετικό πρόσημο για την εξέλιξή μας. Ένα ακόμα παράδειγμα αποτελεί η διαχείριση του συναισθήματος της απογοήτευσης. Μέσα από την απογοήτευση γεννιέται η θλίψη. Όταν δεν έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα, από τις σχέσεις μας, την δουλειά μας, τότε η σκέψη μας οδηγεί στο συναίσθημα της απογοήτευσης και της θλίψης. Δίνοντας την ευκαιρία στον εαυτό μας να αποδεχτεί και όχι να αγνοήσει την κατάσταση, τότε καταφέρνουμε να χειριστούμε με θετικό πρόσημο τα αρνητικά συναισθήματα. Καθώς η θλίψη εξαφανίζεται, λόγω της αποδοχής της από την πλευρά μας, αρχίζουμε να βλέπουμε ένα νέο μέλλον για τον εαυτό μας, που θα χρησιμοποιεί όλες τις δυνατότητές του. Η θλίψη μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε πώς θα θέλαμε να ήμασταν στην μετέπειτα πορεία της ζωής μας. Η σκέψη οδηγεί στο συναίσθημα και αυτό με την σειρά του σχηματίζει τον τρόπο που βλέπουμε και ενεργούμε. Μέσα από την παρατήρηση του εαυτού μας, μπορούμε να ανακαλύψουμε τρόπους να κατανοούμε τα αρνητικά συναισθήματα και όχι να τα απορρίπτουμε ή να τα αποφεύγουμε.
Δεν θα σας πω ούτε ότι η ζωή είναι ωραία, ούτε να βρείτε την ουσία σε κάθε στιγμή σας.
Μπορούμε να απαγορεύσουμε στα αεροπλάνα να πετάνε πάνω από το σπίτι μας; Η απάντηση είναι «Όχι». Μπορούμε όμως να μην χτίσουμε ένα αεροδρόμιο στην αυλή μας, για να μην έρθουν να προσγειωθούν.
Καλή ουσιαστική ζωή με ανοσία σε ότι μας βαραίνει !
Χρόνια Πολλά Go Hania !
