Η ομορφότερη ιστορία είναι πάντοτε αυτή που δεν περιμένεις. Και ήταν κρυμμένη μπροστά στα πόδια σου… στα Κουνουπιδιανά. Όπως συμβαίνει με την ιστορία του Εστιατορίου Μπουράκη. Δεν ήταν πάντοτε εστιατόριο…
Επιμέλεια: Παντελής Σπυριδάκης
Φωτογραφίες: Light & Pixel
Όπως θυμάται σήμερα πλέον ο Ανδρέας Μπουράκης: «Θυμάμαι έντονα τον παππού μου, τον Αντρέα, να φτιάχνει κανελάδα, να βάζει ξύλο στην σόμπα που είχε στη μέση του καφενείου τότε, τη γιαγιά την Κυριακή να τηγανίζει κουνέλι, για να βγάλει ως μεζέ με το κρασί ή την τσικουδιά. Αργότερα, το ανέλαβε ο πατέρας μου και η μητέρα μου.
Στον ίδιο χώρο ήταν καφεπαντοπωλείο, η οικογένεια τυροκομούσε τα δικά της τυριά, είχε τα δικά της κρέατα και από αυτά προσέφεραν και στους πελάτες. Ο πατέρας μου θυμάται τον παππού που ανέβαζε από τα Χανιά με το κάρο κονσέρβες, αλεύρι, ζάχαρη, όσπρια, ζυμαρικά από του Γαλάνη στα Νέα Καταστήματα, καφέδες από του Παντελάκη στην αγορά, τσιγάρα… προϊόντα που
τότε διέθετε στο παντοπωλείο».
Σήμερα πλέον η νεότερη γενιά έχει αναλάβει να συνεχίσει αυτό το ιστορικό μαγαζί. Και τα έφερε έτσι ο χρόνος που ο Ανδρέας Μπουράκης, Ιστορικός, υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Παν/μίου Κρήτης… είναι «η καρδιά» του Bourakis Restaurant. «Αυτή τη στιγμή αναλαμβάνει σιγά σιγά η 4η γενιά. Η επόμενη γενιά κάθε φορά μεγάλωνε μαζί με την προηγούμενη μέσα στο μαγαζί. Το κρατήσαμε ως καφενείο και μετά το ανακαινίσαμε και άνοιξε το 1998 ως εδεσματοπωλείο. Χωρίς ψησταριά στην αρχή, μόνο τηγάνια και φαγητά κατσαρόλας. Γινόταν χαμός τα βράδια από Χανιώτες με το που ανοίξαμε… Με θυμάμαι 13 χρονών να παίρνω παραγγελίες από τους τουρίστες. Μία αυλή γεμάτη Ιταλούς και Γάλλους, οι οποίοι δεν φημίζονται για τα αγγλικά τους. Είχε πολλή πλάκα η συνεννόηση. Είχα μάθει το μενού και στις δύο γλώσσες, τους δείχναμε τις γεμάτες κατσαρόλες για να διαλέξουν. Τα βράδια, μετά τα φροντιστήρια, που είχε πολλή δουλειά ή τα Σαββατοκύριακα και εννοείται τα καλοκαίρια»
Κάθε ιστορική ταβέρνα που σέβεται τον εαυτό της έχει και ένα πιάτο – θρύλο, που το θυμούνται οι παλιοί και το διηγούνται οι νεότεροι. Όπως κάνει και ο Ανδρέας Μπουράκης σήμερα σε μας.
«Το χοιρινό κότσι, η σπεσιαλιτέ μας. Ψάχναμε μία συνταγή, ένα πιάτο με το οποίο θα ταυτιζόταν η ταβέρνα μας. Το 1999 το πρωτοβάλαμε στον κατάλογό μας και όλοι μιλούσανε για το χοιρινό κότσι του Μπουράκη. Θυμάμαι πολλοί δεν έλεγαν πάμε για φαγητό στου Μπουράκη αλλά πάμε στου Κότσι. Τόσα χρόνια η ίδια συνταγή…» Κι όλα αυτά τα χρόνια κερδήθηκε η εμπιστοσύνη. Και πάντα προχωρούσε παρέα με το καινούργιο: ενώνοντας το χθες με το σήμερα.
«Όλοι ήξεραν ποιοι ήμασταν, τι άνθρωποι ήμασταν, ότι βασιζόμασταν πάντα στην ποιότητα και την ειλικρίνεια. Κάθε φορά οι απαιτήσεις των καιρών σού δείχνουν το δρόμο. Ανοιχτά μυαλά και βλέμμα προς τα μπροστά. Πάντα όμως με ειλικρίνεια και σεβασμό στον πελάτη. Υπάρχει οικογένεια από το εξωτερικό που έρχεται αδιάκοπα τα τελευταία 35 χρόνια. Τώρα έρχονται και όταν
φεύγουν οι γονείς, μένει πίσω ο γιος περισσότερες μέρες, γιατί έρχεται η παρέα του. Προσπαθούμε να ανανεώνουμε το χώρο μας και το μενού μας, προσθέσαμε την υπηρεσία διανομής πέρυσι
και κοιτάμε δειλά δειλά και προς το catering.
Η σταθερότητα στην ποιότητα είναι ένα από τα στοιχεία που μας κράτησε ζωντανούς ως επιχείρηση έως και σήμερα».
Koυνουπιδιανά
Τ: 2821 064254
bourakisrestaurant.gr
Bourakis Restaurant
