Πρέπει να είσαι καλός στο λογαριασμό: Εδώ ό,τι πρέπει να αφήσεις και ό,τι πρέπει να πάρεις. Εκεί να είναι πιο σημαντικό αυτό που θα χάσεις ή αυτό που θα κερδίσεις. Ο Κώστας Κανδήρος ανέβηκε στο τρένο, πάτησε ΟΝ στο μεταλλικό μικρόφωνο και είχε τα μάτια του τετρακόσια. “Και θα νικήσω δίχως πανοπλία”…όπως ακούγεται στο βάθος το τραγούδι ΔΙΟΔΙΑ της Φωτεινής Βελεσιώτου!
Δε θα βρεις πολλούς στα Χανιά να έχουν σταθεί σε πίστα της Αθήνας για πάνω από μία σεζόν. Να έχουν τραγουδήσει με την Πάολα και κυριολεκτικά να έχουν βρεθεί στο επίκεντρο. Και ταυτόχρονα να έχουν αυτή την ηρεμία & τη σιγουριά ότι την πιο μεθυστική μελωδία την έχει το πρώτο τραγούδι που λέει ένας πατέρας στην κόρη του. Και το δεύτερο τραγούδι και το κάθε τραγούδι. Ακούγεται αλλιώς η μελωδία της ευτυχίας. Και τραγουδιέται αλλιώς…
υπογράφει ο Παντελής Σπυριδάκης
-Είσαι από τα λίγα παραδείγματα της νέας γενιάς καλλιτεχνών που έχεις πατήσει πολλές φορές και στις πίστες της Αθήνας για πολλές σεζόν. Τι αποκόμισες από την εμπειρία σου;
-Κέρδισα το δύσκολο Αθηναϊκό κοινό και απέκτησα επαγγελματισμό γιατί αλλιώς σίγουρα δε θα μπορούσα να έχω σταθεί τόσες σεζόν στις μεγάλες πίστες. Στην Αθήνα ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και δε σηκώνει λάθη.
-Ποια είναι η μεγαλύτερη έκπληξη που σου έχουν κάνει την ώρα που τραγουδάς;
-Από όλες τις εκπλήξεις και τα ευτράπελα πάνω στην πίστα, μου έχει μείνει αξέχαστη η βραδιά κάποιων γενεθλίων μου στη Θεσσαλονίκη, όπου οι κολλητοί μου από τα Χανιά που είχα να δω καιρό, εισέβαλαν κυριολεκτικά στην πίστα κρατώντας μου τούρτα.
-Υπήρξες τυχερός; Γιατί;
-Υπήρξα τυχερός στο ότι μου άνοιξαν πόρτες και έφυγα από τα Χανιά για να τραγουδήσω σε μεγάλες πίστες, όπου για άλλους τραγουδιστές παραμένει ακόμα και σήμερα όνειρο ζωής.
-Αλήθεια τώρα, στη νύχτα “μεγαλύτερες μαφίες” έχεις δει ότι είναι οι άντρες ή οι γυναίκες;
-Νομίζω οι γυναίκες. Γιατί Παντελή μου τελικά… μόνο ασθενές φύλο που δεν είναι. Βέβαια, πιστεύω, είναι όλα θέμα χαρακτήρα και συνθηκών!
-Είναι ακατόρθωτο τελικά και να δουλεύεις την νύχτα και να ξυπνάς την μέρα με την οικογένεια;
-Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο σε αυτή τη ζωή φίλε μου. Έχω καταφέρει να συνδυάζω το τραγούδι τη νύχτα, τη δεύτερη μου αγάπη την κομμωτική την ημέρα και πάνω απ’ όλα το παιδί μου.
-Είσαι φρέσκος στο club των μπαμπάδων. Ξενυχτάς πάνω από το μωρό ή είσαι πιο ψύχραιμος;
-Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο βάρος το έχει αναλάβει η μαμά του αλλά νομίζω και εγώ τα πάω αρκετά καλά.
-Έζησες τη χρυσή εποχή των νυχτερινών μαγαζιών που ήταν τη μισή εβδομάδα ανοιχτά; Πώς ήταν;
-Για την ακρίβεια, έζησα την εποχή όπου τα μαγαζιά δούλευαν 7 ημέρες την εβδομάδα και εμείς παρακαλούσαμε για ένα ρεπό. Ήταν κουραστικό αλλά απόλυτα δημιουργικό.
-Η μεγαλύτερη δυσκολία που βρήκες στον δρόμο;
-Συνάντησα λάθος ανθρώπους στην πιο δημιουργική φάση της καριέρας μου και έκανα το λάθος να τους εμπιστευτώ.
-Υπάρχουν «όχι» που είπες και ακόμα και σήμερα δεν το έχεις μετανιώσει;
-Όχι, για να είμαι ειλικρινής υπάρχουν μόνο όχι που έχω πει και για τα οποία έχω μετανιώσει.
-Τον καλό τραγουδιστή τι τον κάνει: το μαγαζί, η εταιρεία ή ο τσαμπουκάς του;
-Τίποτα από όλα αυτά. Τον καλό τραγουδιστή τον κάνει η φωνή του και ο τρόπος που τραγουδάει. Τον γνωστό τραγουδιστή τον κάνει – στις μέρες μας – ο επιχειρηματίας, μετά η εταιρεία και πάει λέγοντας…
-Έχεις συνεργαστεί σχεδόν με όλα τα μεγάλα ονόματα. Με ποια θυμάσαι εντονότερα την συνεργασία; Γιατί;
-Δεν μπορώ να πω μόνο ένα όνομα γιατί θα αδικήσω κάποιον άλλο. Είναι τιμή μου που συνεργάστηκα με τόσους σπουδαίους καλλιτέχνες και από τον καθένα έχω αποκομίσει μία διαφορετική εμπειρία και αξέχαστες στιγμές και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.
-Η δουλειά τη νύχτα έχει και τις πιο άχαρες στιγμές με καβγάδες και τσακωμούς. Πώς αντιδράς τότε;
-Ένας επαγγελματίας πάντα προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα. Αυτό ακριβώς κάνω και εγώ.
-Έχεις το ζηλευτό προσόν ότι έχεις κατακτήσει την άμεση επαφή με τον κόσμο στα Χανιά και στο Ρέθυμνο. Είναι δύσκολο εδώ να σε ζητούν για τον γάμο τους αλλά εσύ έχεις κάνει μαγικά. Πώς το έχεις καταφέρει;
-Αγαπώ εξίσου και τις δύο πόλεις, η μητέρα μου είναι από το Ρέθυμνο και έχω
επαφές από μικρός και εκεί. Δεν κάνω τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που ξέρω να κάνω. Κάθε τραγουδιστής έχει δική του προσωπικότητα πάνω στη σκηνή. Εγώ γενικά είμαι χαβαλές στη ζωή μου και μου αρέσει να κάνω τους άλλους να περνάνε καλά. Αυτό με ευχαριστεί.
-Πέρασε η μεγάλη ευκαιρία από μπροστά σου ή περνάνε κάμποσες ευκαιρίες ακόμα;
-Ευκαιρίες πέρασαν πολλές αλλά ήμουν μικρός ηλικιακά και νέος στη δουλειά για να τις καταλάβω και να τις εκμεταλλευτώ. Πλέον έχω ικανοποιήσει το «εγώ» μου σαν καλλιτέχνης γιατί έχω δει την αναγνώριση από καταξιωμένους μαέστρους, συνθέτες κλπ. Δεν μπορώ να πω ότι αποζητώ τέτοιου είδους ευκαιρίες ακόμα αλλά είμαι και ανοικτός στις προκλήσεις εφόσον προκύψουν.
-Τα Χανιά ήταν διαβατήριο να πας παραπάνω ή εμπόδιο;
-Τα Χανιά ήταν το διαβατήριο μου… και αν θέλεις και μια κατάθεση ψυχής. Ήταν λάθος μου που δεν επεδίωξα εκείνα τα χρόνια να κρατήσω επαφή με τις πίστες και τις δουλειές μου εδώ. Αλλά όπως ανέφερα, οι ρυθμοί στην Αθήνα ήταν τέτοιοι τότε που δεν υπήρχε καν το περιθώριο.
-Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από τώρα;
-Στο πάρκο με ένα ροζ ποδηλατάκι (χα χα χα). Επαγγελματικά φαντάζομαι τον εαυτό μου να συνεχίζει να διασκεδάζει τον κόσμο στις χαρές του και συγχρόνως σαν ένα καλό επιχειρηματία, γιατί όπως ξέρεις ασχολούμαι και με την κομμωτική πλέον και είναι στα άμεσα σχέδια μου η δημιουργία ενός κομμωτηρίου.
-Τι σου λέει ο κόσμος που σε συναντά τη μέρα στον δρόμο (ο κόσμος που την προηγούμενη νύχτα διασκεδάζατε μαζί;)
-Συνήθως με ρωτάνε αν έχω κοιμηθεί ή αν το έχω πάρει σερί (χα χα χα) και πώς αντέχω να τραγουδάω τόσες ώρες. Έπειτα με ευχαριστούν που τους διασκέδασα.
– Αν ήθελες να το ρίξεις έξω. Σε ποιον τραγουδιστή θα πήγαινες με το πρώτο αεροπλάνο. Γιατί;
-Αεροπλάνο θα έπαιρνα μόνο για να πάω να ακούσω τον Πασχάλη Τερζή, τον τελευταίο των Μοϊκανών. Νομίζω έχει λείψει πολύ στις μέρες μας.
-Όταν έρχονται στιγμές δύσκολες, υπάρχει η συμβουλή κάποιου τραγουδιστή που να τη θυμάσαι για να ξανασηκώνεσαι;
-Κάποιος σπουδαίος τραγουδιστής μου είχε πει στο ξεκίνημα μου «αυτή η δουλειά μικρέ είναι σαν τη γυναίκα, όσο πιο πολύ την αγαπάς τόσο πιο πολύ σε πληγώνει. Αν δεν έχεις γερό στομάχι… καλύτερα να την αφήσεις.»
-Μια τυπική “νύχτα” πλέον στα Χανιά πώς κυλάει; Τι περιλαμβάνει;
-Πίτσα, ταινία και η κοράκλα μου αγκαλιά. Οικογενειακές στιγμές φίλε μου, εξ’ ου και τα κιλά. (χα χα χα)
