Η τέχνη θέλει περισσότερη ζωή & η ζωή θέλει περισσότερη τέχνη!
Πόσα ξαφνικά “PAUSE” εκτός προγράμματος μας φέρνουν μπροστά σε πρόσωπα που έχουν την ΤΕΧΝΗ να μας μεταθέτουν από την επιφανειακή πλευρά των πραγμάτων στην ουσία; Ο Σταύρος Μαζωνάκης αποτελεί έναν τέτοιο εικαστικό που σε κάνει και κολλάς, το σκέφτεσαι και τελικά επιστρέφεις με μια καινούρια φιλοσοφία: Η Τέχνη θέλει περισσότερη
Ζωή και η Ζωή θέλει περισσότερη Τέχνη! 
“Ζωτική Φθορά” – Μια συλλογή με ταυτότητα και ασυνήθιστη δυναμική…
Απεικονίζει την προσπάθεια του να παρουσιάσει πίνακες δημιουργημένους με ξύλα και άλλα υλικά τα οποία έχουν συλλεχθεί με βάση την παλαιότητά τους και τον τρόπο που έχουν φθαρεί (από την χρήση, τη βροχή, την αλμύρα ή το χρόνο). Σε κάποια επεμβαίνει τεχνικά ενώ σε κάποια άλλα καθόλου δίνοντας ένα ενδιαφέρον και καθόλου συνηθισμένο- εικαστικό
αποτέλεσμα. 
Γεννημένος στη Σητεία Κρήτης στις 08/11/68, ο Σταύρος Μαζωνάκης έζησε στον Πειραιά μέχρι την ηλικία των 28 οπότε και επέστρεψε μόνιμα στην Κρήτη. Μετά το πέρασμα από διάφορες περιοχές της Κρήτης και τη Γαύδο, τώρα διαμένει και εργάζεται μόνιμα στα Χανιά όπου και έχει
κάνει τις περισσότερες παρουσιάσεις των έργων του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Αναζητά υλικά υπαρκτά αλλά φθαρμένα, τα οποία ξαναζούν. Υπάρχουν πράγματα που στον πολύ κόσμο φαντάζουν τελειωμένα, χαλασμένα ή ότι είναι αυτό που βλέπεις και τίποτα παραπάνω. Παλιά και φθαρμένα αντικείμενα, σύρματα και κλειδιά, κομμάτια ξύλο που ξέβρασε η μανία της θάλασσας στην ακτή, ξεριζωμένοι κορμοί και σαρακοφαγωμένες σανίδες. Αυτά τα πράγματα με ένα μαγικό τρόπο αναδύονται από παλιακά αντικείμενα σε artistic στοιχεία. Σχεδόν σου μιλούν! 
Ο Σταύρος Μαζωνάκης αφήνεται πρώτα στις δικές του περιπλανήσεις, επιλέγει τα υλικά του στο δικό τους σπίτι: μια ερη-
μική παραλία στη Σητεία ή μια πλαγιά με κοκκινόχωμα στην Γαύδο. Στο φυσικό περιβάλλον που δημιουργήθηκαν ή εγκαταλείφθηκαν στην μοίρα τους. Σε δεύτερη φάση παίζει εντός έδρας μπαίνοντας στο δικό του προσωπικό χώρο, στο σπίτι με τις αγριοκαρυδιές πίσω από την Ευαγγελί-
στρια της Χαλέπας. Εκεί ακολουθεί το ένστικτό του και δημιουργεί από την αρχή θέματα και υλικά σε ένα πάντρεμα – ιεροτελεστία. Παλιά παραθύρια και πόρτες που τρίβονται και λουστράρονται ξαναλά-
μπουν και μεταλάσσονται από πεταμένα αντικείμενα σε “εικαστικά μοντέλα” με συμβολισμό και μήνυμα.
Διεισδύοντας στο ξύλο, στο μέταλλο, τι κάνει; Βλέπει πέρα από αυτό που
φαίνεται. Αποχωρίζεται την παλιά τους στείρα μορφή και προσδίδει νέα όψη,
επάνω στην παλιά. Έτσι, παίρνουν μια νέα παράταση ζωής! Αλλά και μια καινούρια φωνή με
εικόνες, χρώματα και “πρωταγωνιστική αξία”.
Το μοναδικό χάρισμα που έχει ο Σταύρος Μαζωνάκης δίνει στην ύλη της πλάσης και στους δικούς της πρωταγωνιστές μια μικρή νίκη. Να υπάρχουν με τρόπο απλό
αλλά κυρίαρχο!
