Ο νέος της δίσκος έχει τον τίτλο «Πάθος» και εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο μια «ώριμη» στιγμή από τη μέχρι τώρα πορεία της, αφού είναι ένα album που φλερτάρει έντονα με το παρελθόν αλλά και με το μέλλον. Η ανάγκη να εκφραστεί μέσω της μουσικής και η έλξη γι’ αυτήν, ξεκίνησε από μικρή ηλικία και της έδωσε τη διέξοδο να μιλάει χωρίς να χρειάζεται λόγια. Η δικιά μας Γεωργία Νταγάκη! Μία λυράρισα σε ένα κόσμο λυράρηδων που κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και την αγάπη των ανθρώπων και που σήμερα βρίσκεται επίσης να διδάσκει κρητική λύρα στο Εθνικό Ωδείο Περιστερίου. Της αρέσει πολύ να μεταδίδει όλα αυτά που γνωρίζει αλλά και αυτά που ανακαλύπτει στα μουσικά μονοπάτια της ζωής και της καριέρας της.
Επιμέλεια: Άντζελα Βακάκη
Διαβάζοντας τη βιογραφία σου Γεωργία, δε μπορώ να μη σκέφτομαι τον εαυτό μου στα 12 μου χρόνια, μπροστά στη τηλεόραση, να τραγουδάω και να χορεύω τα αγαπημένα μου τραγούδια με το τηλεκοντρόλ για μικρόφωνο και τη γάτα για κοινό! (γελάω). Και σε κάποια παράλληλη διάσταση, εσύ, πάνω κάτω στην ίδια ηλικία, ξεκινάς μαθήματα κρητικής λύρας, μαζί με το πιάνο και τη φωνητική. Η μουσική φαίνεται να είναι από πολύ μικρή ηλικία κομμάτι της ζωής σου. Θα μοιραστείς μαζί μας την πρώτη σου μουσική ανάμνηση; Οι πρώτες συνειδητά καταγεγραμμένες αναμνήσεις στο μυαλό μου νομίζω έρχονται από το σχολείο, από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού, καθώς με θυμάμαι έντονα να συμμετέχω τόσο στις μουσικές, θεατρικές και χορευτικές εκδηλώσεις. Ντρεπόμουν πάρα πολύ αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ να παίρνω μέρος σε όλα αυτά, μιας και η μουσική με έλκυε απίστευτα πολύ. Η πρώτη όμως ασυνείδητα θεωρώ στιγμή έρχεται από πολύ παλιά. Τα Χριστούγεννα εκείνα όπου ζητάω από τους γονείς μου ένα αρμόνιο από εκείνα τα πολύ μικρά. Μου το αγοράζουν και όταν το πιάνω στα χέρια μου αρχίζω να βγάζω μόνη μου τα τραγούδια που μου άρεσαν, και που ήξερα τότε…Χωρίς να γνωρίζω το γιατί ένα άγνωστο αντικείμενο στα χέρια μου γίνεται «κομμάτι» μου σε ασύλληπτα μικρό διάστημα, και αρχίζω να παράγω μουσική, χωρίς να γνωρίζω νότες χωρίς να έχω μάθει από κάπου τον τρόπο…Εκεί άρχισαν όλα.
Ο νέος σου δίσκος έχει τον τίτλο «Πάθος». Από πού προήλθε το δικό σου «Πάθος» για τη μουσική; Νομίζω από την ανάγκη μου να εκφραστώ αλλά και να εκφράσω όλα αυτά τα οποία ένιωθα, όλα αυτά που ήθελα να πω και δεν έβρισκα τα λόγια. Ήμουν ένα κλειστό θα σας έλεγα παιδί, που δεν εξωτερίκευε όλα αυτά που αισθανόταν, ίσως γιατί δεν είχε βρει τον δικό του τρόπο. Η μουσική μου έδωσε τη διέξοδο αυτή και το πιο σημαντικό: να μιλώ χωρίς να χρειάζομαι λόγια, αλλά μόνο συναίσθημα.
Είσαι μια λυράρισα σε ένα κόσμο λυράρηδων. Πώς αισθάνεσαι γι αυτό; Έχεις δεχτεί ποτέ σχόλια ή αντιδράσεις; Ναι, στην αρχή της επαγγελματικής μου διαδρομής φυσικά και δέχτηκα. Όχι σε μεγάλο βαθμό, γιατί κέρδιζα από νωρίς θεωρώ, την εμπιστοσύνη και την αγάπη των ανθρώπων σε αυτό που κάνω. Ο κόσμος ξέρει, και διακρίνει πάντα την αλήθεια. Είχα την επιμονή, την υπομονή και την ωριμότητα να ξεπερνώ τις άσχημες συμπεριφορές και να προσπαθώ να τις γυρίζω προς μια θετική κατεύθυνση, ακόμα και όταν αυτές με στεναχωρούσαν. Αν ούτε αυτό δεν μπορούσε να συμβεί, με δυνάμωνε και με πείσμωνε περισσότερο για τη συνέχεια.
Στον ανδροκρατούμενο χώρο της παραδοσιακής κρητικής μουσικής αισθάνθηκες ποτέ ότι δεν θα καταφέρεις να κερδίσεις τον σεβασμό λόγω του φύλου σου; Ο σεβασμός δεν έχει να κάνει με το φύλο. Εγώ δεν γαλουχήθηκα με αυτά τα πρότυπα, ευτυχώς! Είτε γυναίκα είσαι είτε άντρας είναι το ίδιο. Ή τον κερδίζεις τον σεβασμό σαν άνθρωπος είτε όχι. Νομίζω τον κέρδισα και ξέρετε γιατί; Πάντα είχα ένα μότο ειδικά στη δουλειά μου και είναι το εξής: «καλύτερα σε σέβονται παρά να σ αγαπούν». Άλλοι επιλέγουν να είναι αρεστοί και να αγαπιούνται εγώ επιλέγω τον σεβασμό γιατί ξέρω από «μέσα» πόσο δύσκολο είναι να τον κερδίζει κανείς.
Στο νέο σου δίσκο είσαι η καλλιτέχνης και παράλληλα συμμετέχεις τόσο στην σκηνοθεσία των βίντεο κλιπ και όσο και στην καλλιτεχνική διεύθυνση. Μίλησε μας για τη νέα σου δουλειά. Νομίζω ότι αυτός ο δίσκος εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο μια «ώριμη» στιγμή της μέχρι τώρα πορείας μου, και αυτό ίσως έγκειται στο γεγονός ότι είναι ένα album που φλερτάρει έντονα με το παρελθόν μου αλλά και με το μέλλον. Θέλω να πω πως πρόκειται για έναν δίσκο που αναπόφευκτα έχει αναφορές στο παρελθόν, λόγω λύρας και παράδοσης αλλά κυρίως μέσα από τις διασκευές τις οποίες εμπεριέχει, αλλά παράλληλα νέα τραγούδια που μου έδωσαν μια απελευθέρωση μουσικά, τραγουδιστικά και ηχητικά. Έχει έντονες διακυμάνσεις με πρωταγωνιστικό ρόλο τον καλό στίχο, την ένταση και την ενέργεια ενός live μαζί με πολύ προσωπικές και εσωτερικές μπαλάντες, με λυρισμό και ευαισθησία.
Στην καριέρα σου έχεις συνεργαστεί με εξαίρετους έλληνες και ξένους μουσικούς όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Eric Burdon, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, ο Gordon Gano (Violent Femmes), ο Νίκος Ζούδιαρης, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Κούτρας, ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος και η Ευανθία Ρεμπούτσικα. Αν επέλεγες να συνεργαστείς και πάλι με έναν ξένο μουσικό ποιος/ποια θα ήταν αυτός/η και γιατί;
Είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που αγαπώ και θα ήθελα να δημιουργήσω μια εμπειρία είτε επί σκηνής είτε δισκογραφική μαζί τους. Για παράδειγμα ο Nick Cave που έχω μεγαλώσει με τα τραγούδια του και θεωρώ ότι η μουσική μου ταιριάζει μουσικά και αισθητικά με τη δική του, τουλάχιστον στα αυτιά μου. Επίσης με τον τρομπετίστα μουσικό Ibrahim Maaloyf του οποίου λατρεύω τις μουσικές τις οποίες γράφει και θεωρώ ότι η λύρα θα ταίριαζε γάντι σε κάποιες από αυτές.
Ποια είναι η γνώμη σου για τα μουσικά talent show? Θα συμμετείχες ποτέ ως κριτής; Δεν έχω πρόβλημα με τα reality shows, ο καθένας έχει την ελευθερία να επιλέγει ότι θέλει. Με ενοχλεί όμως που τα κανάλια γεμίζουν το πρόγραμμα τους ένα 80% με reality. Mου φαίνεται βαρετό και κορεσμένο. Δεν βλέπω σχεδόν καθόλου τηλεόραση και έτσι δεν μπορώ και να έχω πλήρη γνώση και άποψη σχετικά με αυτά τα talent shows και το περιεχόμενο τους και επίσης δεν ξέρω πως θα μπορούσα εγώ πηγαίνοντας εκεί, να βοηθήσω με κάποιο τρόπο τα παιδιά αυτά. Στεναχωριέμαι πολύ για τους νέους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική. Τα πράγματα είναι στείρα εδώ και καιρό και επικρατεί τρομερός φασισμός και αναξιοκρατία. Στην Ελλάδα του σήμερα έχουμε μπερδέψει την φήμη με την αξία. Καιρός να εμβαθύνουμε λίγο στα πράγματα.
Ποιου κρητικού μουσικού δε θα έχανες με τίποτα τη συναυλία; Του Κώστα Μουντάκη, του Θανάση Σκορδαλού, του Ροδινού, του Ξυλούρη, του Κουτσουρέλη και πολλών άλλων…
Έχεις σκεφτεί ποτέ να μοιραστείς την αγάπη και να εμφυσήσεις τη γνώση σου για τη λύρα μέσω της διδασκαλίας; Τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι στο Εθνικό Ωδείο Περιστερίου όπου διδάσκω σε έναν περιορισμένο αριθμό μαθητών, κρητική λύρα. Το θετικό είναι πως παράλληλα εμπλουτίζουν την εκμάθηση της κρητικής λύρας με θεωρία και αρμονία της μουσικής solfege, οργανογνωσία και Ιστορία της Μουσικής. Μου αρέσει πολύ να μεταδίδω όλα αυτά που γνωρίζω αλλά και αυτά που ανακαλύπτω στην πορεία αυτή, της μουσικής. Επίσης παίρνω και εγώ τόσα πράγματα από τους μαθητές μου που μου δίνει μια τρομερή ενέργεια και ανανέωση.
Έχεις σπουδές και στη φωτογραφία. Είναι μια τέχνη που εξασκείς; Όχι δυστυχώς λόγω χρόνου. Και αυτό γιατί από νωρίς με κέρδισε η μουσική. Όμως αυτό είναι κάτι που νομίζω παίζει σημαντικό ρόλο ακόμη και σήμερα μετά από χρόνια, στο ότι θέλω να έχω άποψη και αισθητικά με ενδιαφέρει πολύ στη δουλειά μου το πώς θα είναι μια φωτογραφία, ένα βίντεο κλιπ μου, μια αφίσα κλπ. Έχω λάβει γνώσεις στο σχέδιο και στη φωτογραφία και προσπαθώ να τα εφαρμόζω με τον τρόπο μου σε αυτά που κάνω στη μουσική.
Αν υποθέσουμε ότι έχεις μία μέρα προτού αποχαιρετίσεις το Ρέθυμνο για πάντα, που και με ποιόν/ποιους θα επέλεγες να την περάσεις και κάνοντας τι; Θα μάζευα όλους του συγγενείς και τους φίλους στο σπίτι μου στο Ρέθυμνο. Θα τρώγαμε θα πίναμε και θα παίζαμε μουσική. Όπως σε κάθε γιορτή, όπως σε κάθε αποχαιρετισμό.
Πώς βίωσες τη δεύτερη καραντίνα και που βρισκόσουν; Πεθύμησες την Κρήτη; Η αλήθεια είναι ότι η δεύτερη καραντίνα ήταν για όλους μας πολύ πιο δύσκολη. Είχα όμως την τύχη να κατέβω στην Κρήτη δυο φορές για γυρίσματα και έτσι κατάφερα να δω τους αγαπημένους μου ανθρώπους πάντα όμως με προσοχή και με όλα τα μέτρα ασφαλείας για να νιώθω και εγώ πρώτα απ’ όλους καλά. Με γέμισε ενέργεια γιατί τα live και τα ταξίδια μου έχουν λείψει πάρα πολύ.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου κρητικό προϊόν-που το λαχταράς με τη καρδιά σου όταν δε το χεις και που το λιγουρεύεσαι κάθε που το βλέπεις; Το αγαπημένο μου γλύκισμα, που από πέρυσι μάλιστα το Πάσχα ξεκίνησα και εγώ να φτιάχνω, είναι τα λυχναράκια! Αυτά τα φανταστικά γλυκά με τον ανθότυρο που λατρεύω από παιδί.
