Η Θέμις Γκέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Ρέθυμνο, στη Φιλοσοφική Σχολή, στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στην Πολιτική Θεωρία. Μένει μόνιμα στα Χανιά από το καλοκαίρι του 1999. Έχει δύο παιδιά, τη Δωροθέα 20 ετών τριτοετή φοιτήτρια στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και τον Αλέξανδρο 18 ετών πρωτοετή φοιτητή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ). Για όσους δεν το γνωρίζουν, η κυρία Θέμις Γκέκου είναι η σύζυγος του Χανιώτη Υπουργού κ. Γιώργου Σταθάκη και έχει αφήσει το στίγμα της την πόλη μας πολύ πριν γίνει «κυρία Υπουργού», όρο που από όσο μπορώ να την γνωρίζω, μάλλον της είναι αδιάφορος.
Συνέντευξη: Γιώργος Κολομπάκης | Φωτογραφίες: Άννα Γιουρμετάκη
Που γεννήθηκες και μεγάλωσες και πότε ήρθες στα Χανιά;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στην Κυψέλη. Μετακόμισα μόνιμα στα Χανιά το καλοκαίρι του 1999.Η επιλογή μου να έρθω στα Χανιά για μόνιμη εγκατάσταση βασίστηκε κυρίως στο κριτήριο της καλύτερης ποιότητας ζωής των παιδιών: φυσικό περιβάλλον, μικρότερες κλίμακες αποστάσεων και διαδρομών, στενότερες ανθρώπινες σχέσεις.
Πως ήταν τα πρώτα χρόνια η συναναστροφή με τους Χανιώτες; Δεν είμαστε και εύκολοι άνθρωποι – λένε…
Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα τα πρώτα χρόνια, νομίζω ότι ήταν περισσότερο δυσκολίες αυτοκαθορισμού, δηλαδή έπρεπε εγώ να μάθω να τοποθετώ τον εαυτό μου, σε μια νέα πόλη, ως μητέρα δύο μικρών παιδιών και όχι τόσο η συναναστροφή μου με τους Χανιώτες. Εξάλλου δεν ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν στα Χανιά αφού το 1987 που σπούδαζα στο Ρέθυμνο, είχα γνωρίσει τα Χανιά και είχα συμφοιτητές και φίλους πολλούς Χανιώτες. Δεν ξέρω αν είναι εύκολοι ή δύσκολοι άνθρωποι γιατί για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα πρέπει να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, δηλαδή είναι εύκολοι ή δύσκολοι σε σχέση με ποιους; Σίγουρα όμως γυρνώντας το χρόνο πίσω στα πρώτα χρόνια η γεύση που έχω είναι γλυκιά. Γνώρισα προσηνείς, φιλόξενους, ανοιχτόκαρδους ανθρώπους με σταθερά τα πόδια τους στον υπέροχο τόπο τους, το μυαλό τους ανοιχτό στις επιρροές των ελλήνων και ξένων επισκεπτών και κατοίκων και την καρδιά τους δοτική και περήφανη. Όλα αυτά δεν ξέρω αν τους κάνουν εύκολους αλλά τους κάνουν σίγουρα ενδιαφέροντες και μοναδικούς.
Η καταγωγή και το «μέγεθος» του συζύγου έπαιξε ρόλο στην πιο άμεση ίσως αποδοχή σου;
Eδώ τώρα πρέπει να πω ότι πιθανόν υπάρχει μια διαφορά νοοτροπίας. Για να γίνω σαφής τον Γιώργο τον γνώρισα το 1990 στο Ρέθυμνο, ήταν λέκτορας στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης, παντρευτήκαμε και μείναμε στην Αθήνα. Αυτό ήταν για μένα ο Γιώργος. Όταν ήρθα στα Χανιά συνειδητοποίησα ότι για τη χανιώτικη κοινωνία ήταν σημαντική και η ιδιότητά του ως γόνος μιας εξαιρετικής αστικής οικογένειας της πόλης. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό αυτό έπαιξε ρόλο στην πιο άμεση αποδοχή μου, πιστεύω όμως ότι οποιαδήποτε καταγωγή ή «μέγεθος» δεν μπορούν να σε κάνουν αποδεκτό αν εσύ δεν θέλεις να ενσωματωθείς και να αγαπήσεις τον τόπο.
Μετά που εγκαταστάθηκες εδώ, έφυγες ποτέ για μεγάλο διάστημα από τα Χανιά και γιατί;
Όχι, δεν έφυγα ποτέ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ταξίδευα πολύ, αλλά τα Χανιά ήταν η επιλογή μου, η βάση μου. Υπάρχει κάποια πόλη που έχεις επισκεφτεί – εντός και εκτός Ελλάδας – που σου άφησε άρωμα Χανίων; Έχω επισκεφτεί πολλές πόλεις –εντός και εκτός Ελλάδας- πιθανόν πιο φανταχτερές, πιο μεγάλες, πιο σύγχρονες, πιο οργανωμένες. Τα Χανιά υπάρχουν μέσα μου ως κομμάτι της Μεσογείου, μιας έτσι κι αλλιώς παραδεισένιας γωνιάς του κόσμου με πολύ ιδιαίτερη ταυτότητα. Όμως το άρωμα τούτης της πόλης έχει ξεχωριστή θέση γιατί είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ιστορικής πορείας και χωνευτήρι ιδεών, πολιτισμών, επαναστάσεων και σύγχρονων δραστηριοτήτων.
Εκτός από μητέρα και σύζυγος με τι άλλο καταπιάνεσαι αυτή την περίοδο;
Τώρα που έφυγε και ο Αλέξανδρος για να σπουδάσει στην Αθήνα βρέθηκα για πρώτη φορά «απέναντι» σε μένα. Τι να επιλέξω; Ο Γιώργος και τα παιδιά περνούν πια τον περισσότερο χρόνο τους στην Αθήνα. Εγώ επιτέλους μπορώ να πηγαίνω όσο συχνά επιθυμώ και να μένω στην Αθήνα αλλά θέλω όλοι να μπορούμε να επιστρέφουμε στο «σπίτι μας». Γι’ αυτό συνεχίζω να κάνω ότι έκανα και επιπλέον, έχω καταπιαστεί με τη συλλογή υλικού –βλέπεις δεν ξεχνάω ποτέ πως είμαι ιστορικός- για τη συγγραφή ενός βιβλίου για τα σχολεία του κέντρου των Χανίων, το 7ο Δημοτικό και το 1ο Γυμνάσιο, την ιστορική τους διαδρομή και τη θέση τους στην πόλη. Στο 7ο Δημοτικό εξάλλου, φοίτησαν και ο Γιώργος και τα δυο μου παιδιά.
Είσαι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα λέγαμε «τυπική σύζυγος υπουργού». Χορεύεις λάτιν, δημιουργείς, είσαι από τους πρωτεργάτες του Μαθητικού μουσικού φεστιβάλ και τόσα άλλα που δεν θα με άφηνες να γράψω από σεμνότητα. Έχει δυνατότητες και ευκαιρίες αυτή η πόλη να επενδύσει το χρόνο της μια γυναίκα που έχει να δώσει πράγματα;
Αλήθεια δεν έχω ιδέα τι σημαίνει αυτό που θα λέγαμε «τυπική σύζυγος υπουργού». Δεν σκέφτομαι, ούτε σκέφτηκα ποτέ στην καθημερινότητά μου ότι ξαφνικά έγινα κάτι άλλο. Δεν χώρισα τη ζωή μου σε δύο περιόδους «προ υπουργοποίησης του συζύγου μου και μετά». Κάνω ακριβώς ότι έκανα και πριν ο Γιώργος ασχοληθεί με την πολιτική. Ασχολούμαι με ό,τι με κάνει χαρούμενη, δημιουργική και χρήσιμη στους ανθρώπους γύρω μου. Δρω όπως μου υπαγορεύουν οι αξίες και οι ανάγκες μου. Στο δεύτερο ερώτημα τώρα, αν υπάρχει μια πόλη στην ελληνική περιφέρεια που δίνει δυνατότητες και ευκαιρίες σε μια γυναίκα να επενδύσει το χρόνο της, αυτή είναι τα Χανιά, ίσως επειδή είναι μια μητρόπολη σε μικρογραφία, έχεις τα πάντα σε προσβάσιμη απόσταση αρκεί να θέλεις να ασχοληθείς.
Ο κόσμος δεν ξέρει ότι επίσης έχεις πολύ καλές σπουδές και διδακτορικό αν δεν κάνω λάθος- συζητάτε με τον σύζυγο θέματα πολιτικής ή οι αναφορές είναι στο επίπεδο «πως πέρασες σήμερα στην δουλειά»;
Με τον Γιώργο συζητάμε τα πάντα. Προφανώς λοιπόν συζητάμε και για θέματα πολιτικής. Εξάλλου και οι δυο υπήρξαμε πάντα άνθρωποι που ασχολούνταν με τη δημόσια σφαίρα, δεν «ιδιωτεύαμε». Έτσι λοιπόν εκ των πραγμάτων δείχναμε ενδιαφέρον και για την πολιτική. Εγώ είχα και ένα λόγο παραπάνω αφού οι μεταπτυχιακές μου σπουδές αφορούσαν στην Πολιτική Θεωρία και ειδικά το πέρασμα της ελληνικής πολιτικής από τις φατρίες στα κόμματα κατά τον 19ο αιώνα και τις απαρχές του δικομματισμού.
Αλήθεια, πως είναι να είσαι σύζυγος Υπουργού και μάλιστα κάποιου που «μαζεύει» τα βέλη από όλες τις μεριές;
Όπως σου είπα δεν χωρίζω τη ζωή μου σε δύο περιόδους πριν και μετά. Συνεχίζω και ως σύζυγος Υπουργού να κάνω ό,τι έκανα και εγώ και τα παιδιά. Τώρα όσο για τα βέλη, θα σου πω ότι βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την πολιτική κριτική, αλλά βδελυρή τη συκοφάντηση και τον κανιβαλισμό, έστω και αν η κατασυκοφάντηση μπορεί να αποβεί τελικά προστατευτική γιατί από ένα σημείο και πέρα παύει οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος να την πιστεύει. Για να το ελαφρύνουμε κιόλας λίγο θα σου πω ότι δεν βρίσκω και παρα πολλά βέλη στο μπαλκόνι μου και αν βρω κανένα απλώς το μαζεύω και το πετάω στα σκουπίδια.
Ας πάμε σε πιο χαλαρά θέματα… Είσαι σίγουρα Χανιώτης στην ψυχή όταν / αν / … είσαι «ταξιδιάρα ψυχή»
Ποιο τραγούδι είναι το σάουντρακ της πόλης μας; «Όνειρο είναι τα Χανιά» Οκτάβα
Αν τα Χανιά ήταν ποτό, ποιο θα ήταν; Κονιάκ 7 αστέρων.
Ποιο είναι το πιο Χανιώτικο στιγμιότυπο που θα το θυμάσαι για πάντα; Πολλά συγκινητικά στιγμιότυπα από της εκδηλώσεις αλληλεγγύης της πόλης.
Τι χρειάζεται αύριο κιόλας αυτή η πόλη; Σεβασμό από όλους μας γιατί είναι ανεκτίμητη.
Τι θα άλλαζες αύριο κιόλας στα Χανιά; Οτιδήποτε κάνει νευρικούς τους ανθρώπους
Ποιο στέκι της πόλης χάθηκε και σου λείπει; Το Κανάλι
Ποιο είναι το μέρος της πόλης που πας όταν θες να ακούσεις τις σκέψεις σου; Στο Φιρκά, κοιτώντας τη θάλασσα
Πες μου κάτι που συμβαίνει μόνο στα Χανιά; Η ΟΚΤΑΒΑ!
Πως φαντάζεσαι τα Χανιά σε 20 χρόνια; Να ανακτήσουν την ιστορικότητα τους.
