ΔΑΦΝΗ ΜΥΛΩΝΟΓΙΑΝΝΗ

 

 

Η τέχνη είναι μία ακατάπαυστη έρευνα και δοκιμασία όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις.

“Θέλω απλά να πλησιάσω τον
κόσμο αυτών των ανθρώπων,
που θα δουν τη δουλειά μου,
δείχνοντάς τους μια δική μου
προσέγγιση στη ζωή.”

 

Τί είναι για εσένα η ζωγραφική και πότε αντιλήφθηκες πως αυτό
θέλεις να κάνεις στη ζωή σου;
Για μένα ήταν μια γλώσσα, μια γραφή και ένας τρόπος έκφρασης,
καταγραφής συναισθημάτων. Στον κόσμο ενός παιδικού μυαλού, μου
φαινόταν εξαιρετικά σκληρή η γραφή όπως και η ανάγνωση. Ένοιωθα
πολύ πιο κοντά στη γλώσσα της ζωγραφικής από πολύ μικρή ηλικία.
Στην ηλικία των 10 χρονών επισκέφτηκα το μουσείο Pompure στο
Παρίσι. Εκεί ένοιωσα ότι βρήκα την ταυτότητά μου αλλά παράλληλα
απενεχοποιήθηκα και ως ύπαρξη, αφού ανακάλυψα ότι υπήρχαν
άνθρωποι (καλλιτέχνες) που μπορούσα να συνομιλήσω.

Ποια ήταν η αντίδραση των δικών σου όταν τους ανακοίνωσες ότι
ήθελες να γίνεις ζωγράφος;
Οι γονείς μου με στήριξαν στις επιλογές μου.

Τι είναι τέχνη για σένα;
Η τέχνη για μένα είναι επικοινωνία, πολιτισμός, αλληλεπίδραση με τους
άλλους ανθρώπους και μία ακατάπαυστη έρευνα και δοκιμασία όσον
αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι σεβασμός προς τον καλλιτέχνη
αλλά και θαυμασμός προς το έργο του. Είναι η ενέργεια που ωθεί τους
ανθρώπους να σκεφτούν πιο πέρα απ’ αυτό που βλέπουν. Είναι αυτή
που μας μαθαίνει να αγαπάμε και να ανακαλύπτουμε τις πτυχές της
ζωής.

Ποια είναι τα μηνύματα που θέλεις να δώσεις στον θεατή μέσα
από τους πίνακες σου;
Θέλω απλά να πλησιάσω τον κόσμο αυτών των ανθρώπων, που θα
δουν τη δουλειά μου, δείχνοντάς τους μια δική μου προσέγγιση στη
ζωή. Ενδεχομένως τη διαδρομή που καταγράφεται, που ζωγραφίζεται
μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο. Το κάθε έργο τέχνης περιγράφει αλλά
και κρύβει μια δική του ιστορία, που την κλείνει καλά μέσα του. Η
ενέργεια αυτή που εκπέμπει μεταφέρεται στους θεατές του. Αυτό είναι
που κρατά την τέχνη ζωντανή, αλλά και τον ίδιο τον καλλιτέχνη.

Οι πίνακες που δημιουργείς είναι πάντα υπό συναισθηματική
φόρτιση όπως ένας ποιητής γράφει ένα ποίημα ή αφιερώνεις
ώρες υποχρεωτικά κάθε μέρα σαν να πηγαίνεις π.χ. σ’ ένα
γραφείο;
Ναι, είμαι πάντα υπό συναισθηματική φόρτιση και είναι πολύ δύσκολο
να εκθέτεις το συναίσθημά σου στο κοινό, αλλά έχω κάνει και τα
δύο. Υπήρχαν φορές που ένοιωθα κάπως έτσι και άλλες φορές με
διακατείχε η σκέψη για μια μελλοντική δημιουργία. Μπορώ να πω,
όμως, ότι οι πιο παραγωγικές περίοδοι της δουλειάς μου ήταν αυτές
που δεν άφηνα το πινέλο από τα χέρια μου.

Leave a Reply