Σε αυτό το άρθρο θα δούμε συνοπτικά την οπτική αξιολόγηση ενός κρασιού. Πρέπει να ξέρουμε πως ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του, είναι το φώς. Για τον λόγο αυτό οι σοβαρές οινοποιίες χρησιμοποιούν μπουκάλια σκουρόχρωμα έως μαύρα.
Υπάρχουν και οι περιπτώσεις θα λέγαμε μαρκετίστικες που αφορούν τα ροζέ κρασιά, όπου ο καταναλωτής θέλει να βλέπει το τριανταφυλλί χρώμα.Έτσι σε αυτές τις περιπτώσεις χρησιμοποιούν λευκά μπουκάλια.
Άρθρο του Νεκτάριου Τζομπανάκη
Το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε σε ένα κρασί είναι η διαύγεια του,δηλαδή το πόσο καθαρό ή θολό είναι. Μετά έχοντας πάντα καλό φωτισμό και με φόντο μια λευκή χαρτοπετσέτα πίσω από το ποτήρι, προσδιορίζουμε το χρωματισμό αλλά και την ηλικιακή κατάσταση του κρασιού. Τώρα για τις χρωματικές βαθμίδες των λευκών κρασιών δεξαμενής όσο ποιο ανοιχτόχρωμα, (λευκόπράσινα) τόσο ποιο φρέσκα είναι.
Όσο περνά ο χρόνος σε φυσιολογικές συνθήκες το χρώμα του κρασιού αλλάζει και γίνετε αρχικά πρασινοκίτρινο μετά αχυροκίτρινο, κιτρινωπό, κεχριμπαρί και τέλος καφετί που το κρασί έχει πεθάνει. Για τα βαρελάτα λευκά κρασιά η παλέτα ξεκινάει από το αχυροκίτρινο. Στα ροζέ έχουμε το ανοιχτό ροζέ μετά το τριανταφυλλί κατόπιν το πορτοκαλί και τέλος το καφετοκρεμμυδί που το κρασί έχει πεθάνει. Στα ερυθρά ξεκινάμε από το πορφυρό, το ρουμπινί , το ερυθρό και τέλος το κεραμιδί που το κρασί έχει πεθάνει. Ένα σημαντικό στοιχείο για την ηλικία ενός κρασιού είναι οι ανταύγειες που σχηματίζονται περιμετρικά του. Όσο ανοιχτόχρωμες είναι τόσο ποιο ώριμο είναι το κρασί. Τέλος την πυκνότητα ενός κρασιού μπορούμε να την αξιολογήσουμε και από τα δάκρυα ή πόδια που δημιουργούνται καθώς περιστρέφουμε το ποτήρι για να «ξυπνήσουμε τον οίνο».
Οινικές Εκδηλώσεις.
Η περίοδος που διανύουμε δεν έχει κάποιες ιδιαίτερες εκδηλώσεις. Συχνά ανακοινώνουν διάφορα WineBarκαι εστιατόρια στο νησί μας γευσιγνωσίες με διάφορους παραγωγούς .
Ποικιλίες
Σας μεταφέρω το κείμενο από το NewWinesofGreece. Το Λιάτικο είναι κορυφαία ποικιλία-πρεσβευτής ενός πολύ ξεχωριστού και συχνά παρεξηγημένου στυλ, ενώ παράλληλα, έχει θεσπέσια γεύση. Είναι μια ερυθρή ποικιλία αμπέλου που μπορεί να δώσει ερυθρά ξηρά κρασιά εξαιρετικής φινέτσας, αλλά φτάνει στο απόγειό της στα γλυκά κρασιά. Ωστόσο, ενώ οι περισσότερες ερυθρές ποικιλίες αμπέλου συνδυάζονται με την προσθήκη αλκοόλης κατά τη διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης, για τη δημιουργία ενισχυμένων γλυκών κρασιών, τα γλυκά κρασιά από λιάτικο φτιάχνονται από λιαστά σταφύλια (λιαστά κρασιά).
Τα κρασιά από λιάτικο έχουν σχετικά χαμηλή ένταση χρώματος, κλίνοντας στο κόκκινο-γκρενά. Η μύτη τους είναι έντονη, με πλούσια, ώριμα κόκκινα φρούτα και γλυκά μπαχαρικά. Το στόμα είναι γεμάτο, με υψηλά επίπεδα αλκοόλης και χαμηλές, πολύ μαλακές ταννίνες. Επειδή τα σταφύλια συμπυκνώνονται στον ήλιο, τα γλυκά κρασιά από λιάτικο είναι ακόμα πιο έντονα στη μύτη, εμφανίζοντας χαρακτήρες πιο γλυκών και πιο ώριμων φρούτων. Αντίστοιχα και τα γευστικά χαρακτηριστικά παρουσιάζουν μεγαλύτερη συγκέντρωση, με πιο έντονη την οξύτητα. Η μακρά παλαίωση σε βαρέλι είναι σημαντική και συνήθως λαμβάνει χώρα σε μεγάλα, παλιά βαρέλια. Το λιάτικο απαντάται σε όλη την Κρήτη, αλλά τα καλύτερα κρασιά προέρχονται από το Ηράκλειο (οίνος ΠΟΠΔαφνές) και το Λασίθι (οίνος ΠΟΠ Σητεία), όπου μπορεί να προστεθεί και 20% μανδηλαριάς.
Το λιάτικο είναι η επιτομή του ζεστού καιρού, που παρατηρείται σε ορισμένες περιοχές της Κρήτης (τα ξηρά κρασιά της ποικιλίας είναι στρογγυλά, γεμάτα και μαλακά, ενώ τα γλυκά είναι πιο πλούσια και πυκνά). Τα επιδόρπια κρασιά από λιάτικο (για παράδειγμα, αυτά με τη γεωγραφική ένδειξη «Σητεία») είναι ιδανικά για όσους θέλουν να απολαύσουν γλυκά κόκκινα κρασιά με χαμηλότερη αλκοόλη από αυτή των περισσότερων ενισχυμένων οίνων και εξελίσσονται όμορφα με την πάροδο του χρόνου. Ως λιαστά μπορούν να βελτιώνονται για δεκαετίες, ενώ τα ξηρά κρασιά χρειάζονται τουλάχιστον πέντε χρόνια για να γίνουν πιο απολαυστικά, ενώ παλαιώνουν άνετα για δέκα ή και περισσότερα.
Λιάτικο Οικονόμου 2006
Η ποιο δημοφιλής και περιζήτητη ετικέτα για το Λιάτικο, που κυκλοφορεί στην Κρήτη. Μιλάμε για Σητειακό Λιάτικο που διαφέρει από τα υπόλοιπα ομοποίκιλα του νησιού. Ο Γιάννης Οικονόμου μας παρουσιάζει μια διαφορετική άποψη για τα κρασιά, από αυτήν που έχουμε συνηθίσει. Έχοντας την πρώτη του ύλη από τον αυτόριζο και άνυδρο αμπελώνα του στα 600 μέτρα περίπου στη Ζήρο της Σητείας μας δίνει κρασιά εξαιρετικής ποιότητας . Ο Γιάννης έχει φτάσει στα όρια του ζενίθ την αμπελουργία αλλά και την οινοποίηση των κρασιών του . Εξαντλώντας τα πρέμνα στις «κακουχίες» σαν τους καλούς στρατιώτες αλλά και στην αμέριστη φροντίδα τους, παίρνει υψηλής ποιότητας πρώτη ύλη. Σε όλη την διάρκεια του έτους , παρακολουθώντας την εξέλιξη των σταφυλιώνέχει την ικανότητα να προσδιορίζει ακόμα και την ωρίμανση του κρασιού. Με σεβασμό στις αρχές του και στην ιδεολογία του : ότι το κρασί θα βγει στην αγορά όταν θα είναι έτοιμο κατά την κρίση του οινοποιού. Έτσι παρατηρούμε π.χ. να έχει μπει στην αγορά το Λιάτικο του 2009 και να έχει εξαντληθεί και φέτος να βγαίνει του 2006. Στην υγεία σας.
