Όταν τεστάρεις το κρητικό επώνυμο ”–άκη”, φουσκώνεις από περηφάνεια για την κρητική νέα γενιά που έχει χύσει ιδρώτα για να πάρει το πράγμα πάνω της.
Και τα έχει καταφέρει περίφημα!
Όπως και η νεαρή Βασιλική Βουρλιωτάκη: Η πρώτη γυναίκα Chef, που της απονέμεται ο τίτλος «Πρεσβευτής της Ελληνικής Γαστρονομίας 2020».
Και μπορεί η Νέα Υόρκη να την κρατά εκεί, όμως η γεύση που της λείπει είναι ο ξυνόχοντρος της κρητικής γιαγιάς της… μια γυναίκα, που έπρεπε να μαγειρέψει για 6 παιδιά και πολλά εγγόνια!
Κι η μαγιά της ζωής πλάθει τις πιο αληθινές αναφλέξεις: από τη ζωή βγαλμένες!
Υπογράφει ο Παντελής Σπυριδάκης
– Πιστεύεις ότι αληθεύει, πως όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρείς έναν Κρητικό να διακρίνεται στον τομέα του;
– Είναι σίγουρο, πως όποια πέτρα και αν σηκώσεις, θα βρεις έναν Έλληνα να διαπρέπει! Αν όμως τυχαίνει να είναι και Κρητικός τότε σίγουρα είναι λεβεντιά!
– Η κατάκτηση του τίτλου “Πρεσβευτής της Ελληνικής Γαστρονομίας 2020 – Gold Medal”, πόσο αλλάζει τα δεδομένα σου;
– Ο τίτλος αυτός σίγουρα ήταν κάτι που δεν το περίμενα, ήταν όμως και ίσως «αναπόφευκτος» κάποια στιγμή μιας και είμαι πραγματικά… πες πολύ dedicated στη δουλειά μου, αγαπάω την ελληνική κουζίνα και αυτή προωθώ μιας και πιστεύω ότι έχουμε πάρα πολλά να προσφέρουμε. Νιώθω μεγαλύτερη ευθύνη μετά από αυτό τον τίτλο. Συνεχίζω αυτό που έκανα με τιμή πλέον, αλλά και ευθύνη.
– Πώς ξεκίνησες τη μαγειρική με την κρητική γιαγιά σου;
– Η γιαγιά μου ήταν πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου και, όπως καταλαβαίνετε, ως κρητική γιαγιά, ήταν πάντα και το πρότυπό μου. Μια δυνατή γυναίκα, που έπρεπε να μαγειρέψει για 6 παιδιά και πολλά εγγόνια αργότερα, πάντα με αγάπη και σεβασμό προς το φαγητό (δεν πετιόταν τίποτα) και, φυσικά, κρητικές λιχουδιές που αγαπώ.
– Η ζωή για μια νέα κοπέλα στη Νέα Υόρκη έχει περισσότερες δυσκολίες ή χαρές;
– Πιστεύω πως, είτε είσαι κοπέλα στη Νέα Υόρκη, είτε άντρας, και οι δυσκολίες αλλά και οι χαρές είναι ίδιες. Δεν αλλάζει και πολύ. Η μεγαλύτερη δυσκολία για εμένα είναι πάντα αυτό που λέμε «ξενιτιά». Αυτό δεν αλλάζει, είτε είσαι κοπέλα, είτε είσαι άντρας. Η πολλή δουλειά όμως δε σε αφήνει και πολύ να το σκεφτείς.
– Υπάρχουν κρητικές γεύσεις που νοσταλγείς;
– Τα καλιτσούνια της γιαγιάς μου και ο ξυνόχοντρος τραχανάς της.
– Το να ηγείσαι μιας μαγειρικής ομάδας σαν Executive Chef στο εστιατόριο OUSIA στη Νέα Υόρκη… τι καθημερινότητα προδιαγράφει;
– Περιλαμβάνει σίγουρα πολλή προετοιμασία που ξεκινάει από πολύ νωρίς, οργάνωση, ένταση -μιας και οι κουζίνες πάντα έχουν πολλή ένταση σαν περιβάλλον- αλλά και πολύ όμορφες μυρωδιές, καινούργια πιάτα και, στο τέλος της ημέρας, ένα τρομερό αίσθημα ολοκλήρωσης και ικανοποίησης όταν βλέπεις τo feedback του κόσμου και τις όμορφες κριτικές του.
– Ανοίγοντας το ψυγείο του σπιτιού σου, τι μπορεί να βρούμε μέσα;
– Να σας πω την αλήθεια μπορεί να το βρείτε και άδειο μιας και δεν υπάρχει χρόνος για μαγείρεμα στο σπίτι. Αυτό που δε λείπει ποτέ είναι 2-3 πολύ καλά τυριά τα οποία αγαπώ, όπως, για παράδειγμα, η γραβιέρα μας. Είναι λίγο οξύμωρο ξέρω, αλλά πραγματικα ένας σεφ δεν έχει και πολύ χρόνο στο σπίτι του. Η ζωή μας είναι στο εστιατόριο.
– Υπάρχουν Έλληνες σεφ που παρακολουθείς ή στους οποίους έχεις αδυναμία;
– Σίγουρα θαυμάζω τον Έκτορα Μποτρίνι αλλά και τον Λευτέρη Λαζάρου, μιας και είναι νομίζω από τους μεγαλύτερους σεφ στην Ελλάδα, πρωτοπόροι σίγουρα, αλλά και μεγάλοι δάσκαλοι.
– Ανάμεσα σε τόσους καταξιωμένους παγκόσμια chef στην Ελλάδα, Γερμανία, Γαλλία, Μονακό & Η.Π.Α… ποια είναι τα σημαντικότερα λόγια που άκουσες;
– Τα λόγια που άκουσα, και σίγουρα με κάνανε να σκεφτώ πολύ κάποτε, από έναν από τους πραγματικά σεβαστούς σεφ για τους οποίους εργάστηκα, είναι αυτό που λέμε κι εμείς, ότι: δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει απλά δε θέλω. Αν λοιπόν αυτό που κάνεις δεν το θες, απλά παράτα τα τώρα. Μπορώ να πω ότι με πείσμωσαν πολύ τα λόγια αυτά να γίνω αυτό που είμαι τώρα.
– Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όραμα-στόχος που θέλεις να πετύχεις φέτος, ως “Πρεσβευτής της Ελληνικής Γαστρονομίας 2020 – Gold Medal”;
– Σίγουρα να μάθει ο κόσμος την πραγματική ελληνική κουζίνα, τα προϊόντα μας, την ελληνική κουλτούρα… γιατί, ξέρετε, στο εξωτερικό τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα. Δεν υπάρχει παντού καλό, αυθεντικό ελληνικό φαγητό. Θυμίζει κάποιες φορές αυτό που λέμε εμείς «τουριστομάγαζα», από τα οποία δεν περνάς ούτε απ’ έξω. Πρέπει να δείξουμε στην ελληνική κουζίνα μας μεγαλύτερο σεβασμό και να την αναδείξουμε.
– Υπάρχει σεβασμός έξω για την ελληνική γαστρονομία;
-Υπάρχει μεγάλος σεβασμός προς την ελληνική κουζίνα και μεγάλη αγάπη. Γι’ αυτό και θα πρέπει να φροντίσουμε, εμείς ως πρεσβευτές της, να τον διατηρήσουμε και να φέρουμε κοντά και εκείνους που δε γνωρίζουν, ή ίσως παρεξήγησαν λίγο, από λάθος μαγαζιά.
– Σε ποιον γνωστό Έλληνα θα αφιέρωνες το καλύτερό σου πιάτο; Και ποιο πιάτο θα ήταν αυτό;
– Μου βάζετε δύσκολα. Υπάρχουν πολλά πιάτα αλλά και πολλοί άνθρωποι που θαυμάζω και αγαπώ οπότε δε θέλω να πικράνω κανέναν… αφιερώνω το βραβείο αυτό σε αυτούς που με δίδαξαν όλα αυτά τα χρόνια, με έκαναν δυνατή μαγείρισσα και πέρασαν κάποιες από τις πολύτιμες γνώσεις τους σε εμένα!
