Αν έπρεπε να ανακαλύψουμε τον «Τελευταίο των Μοϊκανών» που ζει και βασιλεύει στους πρόποδες του Ψηλορείτη, στα Ανώγεια… θα προτάσσαμε την παλάμη στο μέτωπο και θα κοιτούσαμε πάνω ψηλά!
Ο Βασίλης Σκουλάς μετρώντας 7 δεκαετίες στο κρητικό τραγούδι, έχοντας αναθρέψει και διασκεδάσει 4 διαφορετικές γενιές, τραγουδώντας «ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ», αυτό το ανατριχιαστικό τραγούδι στην απόλυτη τηλεοπτική επιτυχία της χρονιάς, τον «ΣΑΣΜΟ» και εμμένοντας στην ΝΤΕΛΙΝΑ που αποτελεί το μετερίζι του… τα αφήνει για λίγο όλα στην άκρη, για να πει τις αλήθειες του, για να πει τις ιστορίες του, που διαδραματίστηκαν στα βουνά, μπλέχτηκαν στις χορδές της κρητικής λύρας και τελικά διαλέχτηκαν για να βρουν απάγκιο στις πραγματικές ζωές των ανθρώπων! Ιστορίες κυριολεκτικά μέσα από την ίδια την ζωή βγαλμένες… υπογράφει ο Παντελής Σπυριδάκης φωτογραφίες: David Movsesyan
Ειλικρινά τώρα με το χέρι στην καρδιά… αισθάνεστε ως ο «τελευταίος των Μοϊκανών» ή πιστεύετε ότι από τα κρητικά νιάτα θα ξεπροβάλει ένας λυράρης – φαροφύλακας; Υπάρχει πίστη στη νέα γενιά και αλήθεια στο λέω, Παντελή, εγώ ευελπιστώ πως θα διαπρέψουν αρκετοί νέοι καλλιτέχνες της γενιάς αυτής!
Αν υπολογίσουμε ότι στην ηλικία των 7 πρωτοπιάσατε την λύρα, σήμερα πλέον πόσες δεκαετίες έχετε μετρήσει με την λύρα στην παλάμη μέσα; Κοντεύουν να κλείσουν οι 7 δεκαετίες…
Η συγκυρία για το απίθανο τραγούδι που ερμηνεύετε στην τηλεοτική επιτυχία της χρονιάς «Ο ΣΑΣΜΟΣ» πώς προέκυψε;
Τις ημέρες που βρισκόμουν στην Αθήνα για την παράσταση στο Ηρώδειο επικοινωνήσανε μαζί μου από την παραγωγή και αφού ήρθα σε επαφή με τον συνθέτη, ερμήνευσα το τραγούδι, μιας και μου άρεσε. Οι στίχοι του Γιάννη Κότσιρα είναι μοναδικοί και η μουσική του Νίκου Τερζή ανεπανάληπτη.
Για πείτε μας και λίγα πράγματα για την «Ντελίνα». Αποτελεί πια μια σταθερή συνάντηση με τον κόσμο, καθιέρωσε μια διαρκή επαφή με τους Κρητικούς. Πώς θα περιγράφατε τις μουσικές σας συναντήσεις εδώ;
Η «Ντελίνα» σαν όνομα με ακολουθεί από το πρώτο δισκάκι που είχα ηχογραφήσει το 1969 με τον ομώνυμο τίτλο. Μετέπειτα άνοιξα ένα κέντρο διασκέδασης στο Ηράκλειο με το όνομα αυτό και συνεχίζει να με ακολουθεί και στον τωρινό μου χώρο στα Ανώγεια, όπου έρχονται επισκέπτες από όλα τα μέρη της Ελλάδας -και όχι μόνο-, για αυτό δημιουργείται μια όμορφη ατμόσφαιρα μουσικά και κοινωνικά.
Σκεφτόμουν ότι σπάνια θα βρει κανείς κρητικό καλλιτέχνη που ενώνει το κρητικό τραγούδι με το έντεχνο. Στην δική σας περίπτωση, αυτό έχει πετύχει με τραγούδια που τραγουδιούνται ακόμα κι από ανθρώπους, που δεν είναι Κρητικοί, αλλά αγαπούν την Κρήτη. Τι ευθύνη σας δημιουργεί αυτό;
Η μουσική είναι μια διεθνής γλώσσα χωρίς σύνορα και είναι δημιουργημένη έτσι ώστε να μπορεί να επικοινωνεί το ένα είδος μουσικής με το άλλο χωρίς διαχωρισμούς. Αρκεί να συντηρείται το στοιχείο της αυθεντικότητας στις συνθέσεις αυτές.
Τον πρώτο σας δίσκο τον ηχογράφησατε το 1965 και περιείχε κοντυλιές με τον Θανάση Σταυρακάκη και τον Νίκο Ξυλούρη. Αλλάζουν τα χρόνια ή τα σημαντικά πράγματα μένουν ίδια και διαχρονικά;
Πάντα υπάρχουν επιδράσεις και εξελίξεις. Κάθε γενιά προσπαθεί να αφήσει το στίγμα της, έχοντας ως γνώμονα κάποιες βασικές αρχές της παράδοσης.
Μια εξίσου σημαντική στιγμή σας, ήταν η σύμπραξη με την Μαρία Τζομπανάκη και τον Μιλτιάδη Πασχαλίδη στο Ηρώδειο. Πόσο ξεχωριστή ήταν για εσάς αυτή η ειδική περίσταση;
Ήταν μια ευχάριστη εμπειρία με διαλεχτή παρέα και ωραία ατμόσφαιρα.
Ξέρετε κάτι; Εκπέμπετε αίσθηση σύνεσης και προσεκτικής διαχείρισης. Η μουσική, όμως, έχει και κακοτοπιές. Εσείς πώς τις αποφεύγατε;
Ήμουν πάντα συγκρατημένος άνθρωπος και δεν έκανα εκπτώσεις.
Μιλώντας με τα παιδιά από την νέα γενιά, ποια είναι τα μηνύματα που λαμβάνετε;
Λαμβάνω όρεξη για την μουσική με μεγάλες αγωνίες. Συμβουλεύω τους νέους να μην πιέζουν τον χρόνο και να πορεύονται με αλήθεια και αυθεντικότητα και στην πορεία θα αναδειχθεί η αξία του καθενός.
Εσείς πώς το βλέπετε; Στις μέρες μας η κρητική μουσική διανύει περίοδο μετάβασης ή περίοδο κορεσμού;
Η παράδοση ανήκει στον λαό και ο λαός είναι αυτός που θα θέσει τα όρια.
Στις αποσκευές σας έχετε συνεργασίες που γίνονται μια φορά και μένουν για μια ζωή: Νίκος Ξυλούρης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάριος Τόκας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Τι αποκομίσατε από όλες αυτές τις συνεργασίες;
Κάθε συνεργασία είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη και μου χάρισε υπέροχες στιγμές και εμπειρίες.
Και η σχέση με το κοινό; Έχετε συντροφεύσει πολλές διαδοχικές, διαφορετικές γενιές! Τι σας έχει προσφέρει αυτή η σχέση;
Έχω γλεντήσει τέσσερις γενιές και έχω εισπράξει την αγάπη, τον σεβασμό και την εκτίμηση απεριόριστα, εξελισσόμενος και εγώ μαζί τους.
Πιστεύετε ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να συμμετέχει ενεργά και στα πολιτικά δρώμενα;
Όλοι είμαστε και πολιτικά όντα και ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να δίνει τα μηνύματά του μέσα από την δουλειά του και την στάση ζωής του!
Τα εγγόνια σας ποιο τραγούδι σας αγαπούν περισσότερο;
Τα εγγόνια μου αγαπούν πολύ το «Ήλιο Θεό» που και εγώ το αγαπώ παρά πολύ!!!
Αν κάνατε μια ευχή για την Κρήτη και τους ανθρώπους της, ποια θα ήταν αυτή;
Να εκτιμούν και να σέβονται τις ρίζες και τις παραδόσεις τους. Αλλά και να είναι ο καθένας, μικρός – μεγάλος, πρεσβευτής του τόπου του.
ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ
«Συμβουλεύω τους νέους να μην πιέζουν τον χρόνο και να πορεύονται με αλήθεια και αυθεντικότητα και στην πορεία θα αναδειχθεί η αξία τους».
Ειλικρινά τώρα με το χέρι στην καρδιά… αισθάνεστε ως ο «τελευταίος των Μοϊκανών» ή πιστεύετε ότι από τα κρητικά νιάτα θα ξεπροβάλει ένας λυράρης – φαροφύλακας;
Υπάρχει πίστη στη νέα γενιά και αλήθεια στο λέω, Παντελή, εγώ ευελπιστώ πως θα διαπρέψουν αρκετοί νέοι καλλιτέχνες της γενιάς αυτής!
Αν υπολογίσουμε ότι στην ηλικία των 7 πρωτοπιάσατε την λύρα, σήμερα πλέον πόσες δεκαετίες έχετε μετρήσει με την λύρα στην παλάμη μέσα;
Κοντεύουν να κλείσουν οι 7 δεκαετίες…
Η συγκυρία για το απίθανο τραγούδι που ερμηνεύετε στην τηλεοτική επιτυχία της χρονιάς «Ο ΣΑΣΜΟΣ» πώς προέκυψε;
Τις ημέρες που βρισκόμουν στην Αθήνα για την παράσταση στο Ηρώδειο επικοινωνήσανε μαζί μου από την παραγωγή και αφού ήρθα σε επαφή με τον συνθέτη, ερμήνευσα το τραγούδι, μιας και μου άρεσε. Οι στίχοι του Γιάννη Κότσιρα είναι μοναδικοί και η μουσική του Νίκου Τερζή ανεπανάληπτη.
Για πείτε μας και λίγα πράγματα για την «Ντελίνα». Αποτελεί πια μια σταθερή συνάντηση με τον κόσμο, καθιέρωσε μια διαρκή επαφή με τους Κρητικούς. Πώς θα περιγράφατε τις μουσικές σας συναντήσεις εδώ;
Η «Ντελίνα» σαν όνομα με ακολουθεί από το πρώτο δισκάκι που είχα ηχογραφήσει το 1969 με τον ομώνυμο τίτλο. Μετέπειτα άνοιξα ένα κέντρο διασκέδασης στο Ηράκλειο με το όνομα αυτό και συνεχίζει να με ακολουθεί και στον τωρινό μου χώρο στα Ανώγεια, όπου έρχονται επισκέπτες από όλα τα μέρη της Ελλάδας -και όχι μόνο-, για αυτό δημιουργείται μια όμορφη ατμόσφαιρα μουσικά και κοινωνικά.
Σκεφτόμουν ότι σπάνια θα βρει κανείς κρητικό καλλιτέχνη που ενώνει το κρητικό τραγούδι με το έντεχνο. Στην δική σας περίπτωση, αυτό έχει πετύχει με τραγούδια που τραγουδιούνται ακόμα κι από ανθρώπους, που δεν είναι Κρητικοί, αλλά αγαπούν την Κρήτη. Τι ευθύνη σας δημιουργεί αυτό;
Η μουσική είναι μια διεθνής γλώσσα χωρίς σύνορα και είναι δημιουργημένη έτσι ώστε να μπορεί να επικοινωνεί το ένα είδος μουσικής με το άλλο χωρίς διαχωρισμούς. Αρκεί να συντηρείται το στοιχείο της αυθεντικότητας στις συνθέσεις αυτές.
Τον πρώτο σας δίσκο τον ηχογράφησατε το 1965 και περιείχε κοντυλιές με τον Θανάση Σταυρακάκη και τον Νίκο Ξυλούρη. Αλλάζουν τα χρόνια ή τα σημαντικά πράγματα μένουν ίδια και διαχρονικά;
Πάντα υπάρχουν επιδράσεις και εξελίξεις. Κάθε γενιά προσπαθεί να αφήσει το στίγμα της, έχοντας ως γνώμονα κάποιες βασικές αρχές της παράδοσης.
Μια εξίσου σημαντική στιγμή σας, ήταν η σύμπραξη με την Μαρία Τζομπανάκη και τον Μιλτιάδη Πασχαλίδη στο Ηρώδειο. Πόσο ξεχωριστή ήταν για εσάς αυτή η ειδική περίσταση;
Ήταν μια ευχάριστη εμπειρία με διαλεχτή παρέα και ωραία ατμόσφαιρα.
Ξέρετε κάτι; Εκπέμπετε αίσθηση σύνεσης και προσεκτικής διαχείρισης. Η μουσική, όμως, έχει και κακοτοπιές. Εσείς πώς τις αποφεύγατε;
Ήμουν πάντα συγκρατημένος άνθρωπος και δεν έκανα εκπτώσεις.
Μιλώντας με τα παιδιά από την νέα γενιά, ποια είναι τα μηνύματα που λαμβάνετε;
Λαμβάνω όρεξη για την μουσική με μεγάλες αγωνίες. Συμβουλεύω τους νέους να μην πιέζουν τον χρόνο και να πορεύονται με αλήθεια και αυθεντικότητα και στην πορεία θα αναδειχθεί η αξία του καθενός.
Εσείς πώς το βλέπετε; Στις μέρες μας η κρητική μουσική διανύει περίοδο μετάβασης ή περίοδο κορεσμού;
Η παράδοση ανήκει στον λαό και ο λαός είναι αυτός που θα θέσει τα όρια.
Στις αποσκευές σας έχετε συνεργασίες που γίνονται μια φορά και μένουν για μια ζωή: Νίκος Ξυλούρης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάριος Τόκας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Τι αποκομίσατε από όλες αυτές τις συνεργασίες;
Κάθε συνεργασία είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη και μου χάρισε υπέροχες στιγμές και εμπειρίες.
Και η σχέση με το κοινό; Έχετε συντροφεύσει πολλές διαδοχικές, διαφορετικές γενιές! Τι σας έχει προσφέρει αυτή η σχέση;
Έχω γλεντήσει τέσσερις γενιές και έχω εισπράξει την αγάπη, τον σεβασμό και την εκτίμηση απεριόριστα, εξελισσόμενος και εγώ μαζί τους.
Πιστεύετε ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να συμμετέχει ενεργά και στα πολιτικά δρώμενα;
Όλοι είμαστε και πολιτικά όντα και ο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να δίνει τα μηνύματά του μέσα από την δουλειά του και την στάση ζωής του!
Τα εγγόνια σας ποιο τραγούδι σας αγαπούν περισσότερο;
Τα εγγόνια μου αγαπούν πολύ το «Ήλιο Θεό» που και εγώ το αγαπώ παρά πολύ!!!
Αν κάνατε μια ευχή για την Κρήτη και τους ανθρώπους της, ποια θα ήταν αυτή;
Να εκτιμούν και να σέβονται τις ρίζες και τις παραδόσεις τους. Αλλά και να είναι ο καθένας, μικρός – μεγάλος, πρεσβευτής του τόπου του.
